Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aliquem ad lectum C

  • 1 praecipito

    āvī, ātum, āre [ praeceps ]
    1) низвергать, сбрасывать, сталкивать (aliquem ex equo L, muro Cs и de muro Hirt, in fossam Cs; ex altissimo dignitatis gradu C); опрокидывать ( aliquem super lectum Pt)
    p. se ( или praecipitari) de turri Lброситься с башни
    2) ввергать в бедствия ( rem publicam L); перен. разрушать, подрывать ( spem O)
    3) устранять, прекращать ( moras V)
    4) торопить, ускорять (curae praecipĭtant V; p. cursum J)
    consilia praecipitata Q — наспех составленные планы, необдуманные решения
    5) низвергаться, падать (praecipitantem impellere C; aqua praecipĭtat ex montibus C);бросаться ( in fossam L)
    6) склоняться к закату ( sol praecipitans C); тж. med.-pass. близиться к концу, быть на исходе (hiems praecipitat Cs; praecipitata nox O)
    8) гибнуть, рушиться ( res publica praecipitans C)
    9)
    10) выводить из равновесия, увлекать ( furor mentem praecipitat V)

    Латинско-русский словарь > praecipito

  • 2 astituo

    Латинско-русский словарь > astituo

  • 3 lego

    [st1]1 [-] lēgo, āre, āvi, ātum [lex]: - tr. -    - arch. legassit = legaverit XII Tab. d. Cic. Inv. 2, 148. 214. a - envoyer en ambassade, députer; envoyer (qqch par l'intermédiaire de qqn), charger de.    - aratores Centuripini Andronem Centuripinum legarunt ad Apronium, Cic. Verr. 3, 114: les agriculteurs de Centorbe députèrent à Apronius Andron Centorbe.    - quae verba legaverint Rhodii ad Demetrium, Gell. 15, 31: paroles que les Rhodiens ont fait dire à Démétrius.    - cf. Cic. Fam. 3, 8, 4; Liv. 1, 32; Sall. J. 21, 4.    - legare alicui negotium, Plaut.: confier à qqn une mission. b - prendre pour lieutenant, nommer lieutenant, nommer légat.    - Dolabella me sibi legavit, Cic. Att. 15, 11, 4: Dolabella m'a nommé son lieutenant.    - aliquem sibi legare: s'adjoindre qqn (dans le commandement ou le gouvernement).    - Calpurnius parato exercitu legat sibi homines nobilis factiosos, Sall. J. 28: Calpurnius, ayant organisé son armée, s'adjoint quelques intrigants de la noblesse.    - legare aliquem Romam ad senatum, Gell. 7, 14, 8: envoyer qqn à Rome au sénat    - ab aliquo legari, Cic. Att. 4, 2, 6: recevoir de qqn une lieutenance. c - laisser par testament, léguer.    - legare aliquid alicui, Cic. Caec. 11; Top. 14: léqqch à qqn.    - ei testamento legat grandem pecuniam a filio, si qui natus esset, Cic. Clu. 33: il lui légua une somme considérable à prendre sur son fils, s'il en naissait un.    - cf. Cic. Top. 21; Att. 13, 46, 3. [st1]2 [-] lĕgo, ĕre, lēgi, lectum: - tr. -    - [gr]gr. λέγω. a - amasser en cueillant, assembler, ramasser, cueillir, recueillir.    - legere nuces, Cic. de Or. 2, 265: cueillir des noix.    - legere oleam, Cato, Agr. 144: faire la récolte des olives.    - homini mortuo ossa legere, Cic. Leg. 2, 60, recueillir les ossements d'un mort [brûlé sur le bûcher].    - cf. Sen. Ir. 2, 33, 6 ; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 100.    - legere ossa: recueillir les ossements (les cendres).    - legere spolia: ramasser les dépouilles.    - alicui ossa legere, Sen. Prov. 1, 3, 2: extraire les os à qqn.    - cf. Sen. Marc. 22, 3 ; Ben. 5, 24, 3 ; Quint. 6, 1, 30.    - ficus non erat apta legi, Ov. F. 2: la figue n'était pas mûre pour la cueillette. b - ramasser en volant, enlever, voler, dérober.    - legere sacra, sacrum: enlever des objets sacrés. --- d'où sacrilegus, cf. Her. 2, 49; Hor. S. 1, 3, 117.    - omnia viscatis manibus leget, Lucil.: il dérobera tout de ses mains engluées (de ses mains crochues).    - sacra divum legere, Hor.: piller les temples des dieux.    - huc concedam, unde horum sermonem legam, Plaut.: il faut que je me retire par là où je pourrai surprendre leur conversation. c - enrouler, pelotonner.    - extrema Lauso Parcae fila legunt, Virg. En. 10, 815: les Parques tirent le dernier fil de la vie de Lausus. --- cf. Ov. F. 3, 462.    - legere vela, Virg. G. 1, 373, carguer les voiles. d - examiner en passant, passer en revue; parcourir [un lieu], suivre, suivre de près, effleurer, côtoyer.    - ades et primi lege litoris oram, Virg. G. 2: viens à mon aide et longe le bord de la côte (= n'examine pas les détails).    - legere iter, Prop. 3, 22, 12: parcourir une route.    - legere saltus, Ov. M. 5, 578: parcourir les bois.    - legere aequora, Ov. F. 4, 289: traverser la mer.    - legere alicujus vestigia, Virg. En. 9, 393: parcourir les lieux foulés par qqn.    - legere tortos orbes, Virg. En. 12, 481: faire des détours.    - legere pontum Virg. En. 2, 207 effleurer la mer.    - legere navibus oram Italiae, Liv. 21, 51, 7: côtoyer les rivages de l'Italie.    - cf. Virg. G. 2, 44; Ov. M. 14, 89, etc. e - choisir.    - legere judices, Cic. Phil. 5, 16: choisir des juges.    - legere decem legatos ex senatu, Liv. 29, 20, 4: choisir dans le sénat dix commissaires.    - sorte, qui duo... irent, Liv. 29, 20, 9: tirer au sort les deux qui iraient...    - legere senatum, Cic. Clu. 128: dresser la liste des sénateurs.    - censores fideli concordia senatum legerunt, Liv. 40: les censeurs montrèrent la sincérité de leur réconciliation en dressant la liste du sénat.    - legere cives in patres, Liv. 23, 22, 4: recruter des citoyens pour le sénat, nommer des sénateurs.    - eis dictum ut vir virum legerent, Liv. 10, 38, 12: ils reçurent l'ordre de choisir chaque homme son homme.    - virum a viro lectum esse diceres, Cic. Mil. 55: on eût dit qu'il avait une troupe triée sur le volet.    - alia esse oportet forma quem tu pugno legeris, Plaut. Am.: il faut qu'il ait un autre visage, celui qu'on aura choisi pour le frotter avec les poings.    - quinque argenti lectae minae? Plaut. Ps. 1149: cinq mines d'argent choisies? --- cf. Ter. Phorm. 53.    - fidissima custos lecta occultare, Stat. Th. 1: une gardienne vraiment sûre choisie pour cacher. g - recueillir par les oreilles.    - Plaut. Ps. 414. --- [cf. sublegere Plaut. Mil. 1090]. h - recueillir par les yeux, passer en revue.    - Virg. En. 6, 755. k - [surtout] lire.    - legere libros, poetas, Graecos, Cic. Top. 2 ; Tusc. 3, 3 ; Fin. 8: lire des livres, les poètes, les Grecs.    - lyricocum Horatius solus legi dignus, Quint. 10: parmi les lyriques, c'est Horace le seul digne d'être lu.    - Antoni edictum legi a Bruto, Cic. Att. 16, 7, 7: l’édit d’Antoine, je l’ai lu, le tenant de Brutus.    - dum legar, Ov.: tant qu'on me lira.    - legimus omnes Crantoris de luctu, Cic.: nous avons tous lu le livre de Crantor sur le Deuil.    - avec prop. inf. legi apud Clitomachum A. Albium jocantem dixisse... Cic. Ac. 2, 137: j'ai lu dans Clitomaque que A. Albius dit en plaisantant....    - cf. Cic. Dom. 64, etc.    - legentes, ium, m.: les lecteurs. --- Liv. pr. 4 ; Quint. 3, 1, 2, etc.    - legere alicui: lire à haute voix à qqn. --- Cic. Br. 191 ; Plin. Ep. 9, 34.
    * * *
    [st1]1 [-] lēgo, āre, āvi, ātum [lex]: - tr. -    - arch. legassit = legaverit XII Tab. d. Cic. Inv. 2, 148. 214. a - envoyer en ambassade, députer; envoyer (qqch par l'intermédiaire de qqn), charger de.    - aratores Centuripini Andronem Centuripinum legarunt ad Apronium, Cic. Verr. 3, 114: les agriculteurs de Centorbe députèrent à Apronius Andron Centorbe.    - quae verba legaverint Rhodii ad Demetrium, Gell. 15, 31: paroles que les Rhodiens ont fait dire à Démétrius.    - cf. Cic. Fam. 3, 8, 4; Liv. 1, 32; Sall. J. 21, 4.    - legare alicui negotium, Plaut.: confier à qqn une mission. b - prendre pour lieutenant, nommer lieutenant, nommer légat.    - Dolabella me sibi legavit, Cic. Att. 15, 11, 4: Dolabella m'a nommé son lieutenant.    - aliquem sibi legare: s'adjoindre qqn (dans le commandement ou le gouvernement).    - Calpurnius parato exercitu legat sibi homines nobilis factiosos, Sall. J. 28: Calpurnius, ayant organisé son armée, s'adjoint quelques intrigants de la noblesse.    - legare aliquem Romam ad senatum, Gell. 7, 14, 8: envoyer qqn à Rome au sénat    - ab aliquo legari, Cic. Att. 4, 2, 6: recevoir de qqn une lieutenance. c - laisser par testament, léguer.    - legare aliquid alicui, Cic. Caec. 11; Top. 14: léqqch à qqn.    - ei testamento legat grandem pecuniam a filio, si qui natus esset, Cic. Clu. 33: il lui légua une somme considérable à prendre sur son fils, s'il en naissait un.    - cf. Cic. Top. 21; Att. 13, 46, 3. [st1]2 [-] lĕgo, ĕre, lēgi, lectum: - tr. -    - [gr]gr. λέγω. a - amasser en cueillant, assembler, ramasser, cueillir, recueillir.    - legere nuces, Cic. de Or. 2, 265: cueillir des noix.    - legere oleam, Cato, Agr. 144: faire la récolte des olives.    - homini mortuo ossa legere, Cic. Leg. 2, 60, recueillir les ossements d'un mort [brûlé sur le bûcher].    - cf. Sen. Ir. 2, 33, 6 ; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 100.    - legere ossa: recueillir les ossements (les cendres).    - legere spolia: ramasser les dépouilles.    - alicui ossa legere, Sen. Prov. 1, 3, 2: extraire les os à qqn.    - cf. Sen. Marc. 22, 3 ; Ben. 5, 24, 3 ; Quint. 6, 1, 30.    - ficus non erat apta legi, Ov. F. 2: la figue n'était pas mûre pour la cueillette. b - ramasser en volant, enlever, voler, dérober.    - legere sacra, sacrum: enlever des objets sacrés. --- d'où sacrilegus, cf. Her. 2, 49; Hor. S. 1, 3, 117.    - omnia viscatis manibus leget, Lucil.: il dérobera tout de ses mains engluées (de ses mains crochues).    - sacra divum legere, Hor.: piller les temples des dieux.    - huc concedam, unde horum sermonem legam, Plaut.: il faut que je me retire par là où je pourrai surprendre leur conversation. c - enrouler, pelotonner.    - extrema Lauso Parcae fila legunt, Virg. En. 10, 815: les Parques tirent le dernier fil de la vie de Lausus. --- cf. Ov. F. 3, 462.    - legere vela, Virg. G. 1, 373, carguer les voiles. d - examiner en passant, passer en revue; parcourir [un lieu], suivre, suivre de près, effleurer, côtoyer.    - ades et primi lege litoris oram, Virg. G. 2: viens à mon aide et longe le bord de la côte (= n'examine pas les détails).    - legere iter, Prop. 3, 22, 12: parcourir une route.    - legere saltus, Ov. M. 5, 578: parcourir les bois.    - legere aequora, Ov. F. 4, 289: traverser la mer.    - legere alicujus vestigia, Virg. En. 9, 393: parcourir les lieux foulés par qqn.    - legere tortos orbes, Virg. En. 12, 481: faire des détours.    - legere pontum Virg. En. 2, 207 effleurer la mer.    - legere navibus oram Italiae, Liv. 21, 51, 7: côtoyer les rivages de l'Italie.    - cf. Virg. G. 2, 44; Ov. M. 14, 89, etc. e - choisir.    - legere judices, Cic. Phil. 5, 16: choisir des juges.    - legere decem legatos ex senatu, Liv. 29, 20, 4: choisir dans le sénat dix commissaires.    - sorte, qui duo... irent, Liv. 29, 20, 9: tirer au sort les deux qui iraient...    - legere senatum, Cic. Clu. 128: dresser la liste des sénateurs.    - censores fideli concordia senatum legerunt, Liv. 40: les censeurs montrèrent la sincérité de leur réconciliation en dressant la liste du sénat.    - legere cives in patres, Liv. 23, 22, 4: recruter des citoyens pour le sénat, nommer des sénateurs.    - eis dictum ut vir virum legerent, Liv. 10, 38, 12: ils reçurent l'ordre de choisir chaque homme son homme.    - virum a viro lectum esse diceres, Cic. Mil. 55: on eût dit qu'il avait une troupe triée sur le volet.    - alia esse oportet forma quem tu pugno legeris, Plaut. Am.: il faut qu'il ait un autre visage, celui qu'on aura choisi pour le frotter avec les poings.    - quinque argenti lectae minae? Plaut. Ps. 1149: cinq mines d'argent choisies? --- cf. Ter. Phorm. 53.    - fidissima custos lecta occultare, Stat. Th. 1: une gardienne vraiment sûre choisie pour cacher. g - recueillir par les oreilles.    - Plaut. Ps. 414. --- [cf. sublegere Plaut. Mil. 1090]. h - recueillir par les yeux, passer en revue.    - Virg. En. 6, 755. k - [surtout] lire.    - legere libros, poetas, Graecos, Cic. Top. 2 ; Tusc. 3, 3 ; Fin. 8: lire des livres, les poètes, les Grecs.    - lyricocum Horatius solus legi dignus, Quint. 10: parmi les lyriques, c'est Horace le seul digne d'être lu.    - Antoni edictum legi a Bruto, Cic. Att. 16, 7, 7: l’édit d’Antoine, je l’ai lu, le tenant de Brutus.    - dum legar, Ov.: tant qu'on me lira.    - legimus omnes Crantoris de luctu, Cic.: nous avons tous lu le livre de Crantor sur le Deuil.    - avec prop. inf. legi apud Clitomachum A. Albium jocantem dixisse... Cic. Ac. 2, 137: j'ai lu dans Clitomaque que A. Albius dit en plaisantant....    - cf. Cic. Dom. 64, etc.    - legentes, ium, m.: les lecteurs. --- Liv. pr. 4 ; Quint. 3, 1, 2, etc.    - legere alicui: lire à haute voix à qqn. --- Cic. Br. 191 ; Plin. Ep. 9, 34.
    * * *
    I.
        Lego, legas, legare. Cic. Envoyer en ambassade.
    \
        Famulum legare aliquo. Catul. Envoyer.
    \
        Cassium sibi legauit, Brutum Galliae praefecit. Cic. Feit son lieutenant.
    \
        Legare negotium alicui. Plaut. Luy bailler quelque charge.
    \
        Aduersa, casibus incertis belli et fortunae legare. Liu. Imputer à fortune, Blasmer fortune, et dire qu'elle est cause des adversitez.
    \
        Legare aliquid alicui. Cic. Laisser quelque chose à aucun par testament, Leguer.
    II.
        Lego, Legis, legi, lectum, legere. Virgil. Cueillir.
    \
        Nauita legit humida vela. Virgil. Recueille et amasse.
    \
        Halitum alicuius ore legere. Virgil. Recevoir.
    \
        Legere sermonem alterius, per translationem. Plaut. Recueillir les parolles d'un autre.
    \
        Legere spolia. Liu. Recueillir et amasser.
    \
        Legere vestigia. Oui. Suyvre la trace et la marque des pas d'aucun.
    \
        Legere. Virgil. Lire.
    \
        Antonii edictum legi a Bruto. Cic. Que Brutus me avoit envoyé, A moy envoyé par Brutus.
    \
        Legere oram Italiae. Liu. Naviger, ou aller tout le long de l'oree d'Italie, Costoyer le pays d'Italie.
    \
        Legere. Plin. iunior. Eslire aucun entre les autres.
    \
        Tempus legere. Ouid. Choisir.
    \
        Legere in demortui locum. Liu. Eslire au lieu, etc.
    \
        Legere. Virgil. Desrobber.

    Dictionarium latinogallicum > lego

  • 4 sterno

    sterno, ĕre, strāvi, strātum - tr. - [st2]1 [-] étendre, étaler. [st2]2 [-] coucher par terre, faire tomber, jeter à terre, abattre, renverser, faire tomber. [st2]3 [-] aplanir, égaliser; calmer (la mer, la fureur). [st2]4 [-] couvrir, garnir, recouvrir d'une couche, joncher, couvrir, paver (une route).    - lectum sternere: dresser un lit.    - equum sternere: seller un cheval.    - (viam) sternere: paver (un chemin).    - sterni (au passif): s'étendre pour dormir.    - humi stratus: étendu à terre.    - aliquem leto (morte) sternere: étendre mort qqn, abattre qqn mortellement.    - via strata: route pavée.    - aequora sternere: aplanir les flots, calmer les flots.    - sternere odia militum, Tac. H. 1, 58: calmer la haine des soldats.
    * * *
    sterno, ĕre, strāvi, strātum - tr. - [st2]1 [-] étendre, étaler. [st2]2 [-] coucher par terre, faire tomber, jeter à terre, abattre, renverser, faire tomber. [st2]3 [-] aplanir, égaliser; calmer (la mer, la fureur). [st2]4 [-] couvrir, garnir, recouvrir d'une couche, joncher, couvrir, paver (une route).    - lectum sternere: dresser un lit.    - equum sternere: seller un cheval.    - (viam) sternere: paver (un chemin).    - sterni (au passif): s'étendre pour dormir.    - humi stratus: étendu à terre.    - aliquem leto (morte) sternere: étendre mort qqn, abattre qqn mortellement.    - via strata: route pavée.    - aequora sternere: aplanir les flots, calmer les flots.    - sternere odia militum, Tac. H. 1, 58: calmer la haine des soldats.
    * * *
        Sterno, sternis, straui, stratum, sternere. Cic. Estendre sur quelque chose, Esternir.
    \
        Flores humi sternere, et Sternere humum floribus, Idem. Cic. Couvrir la terre de fleurs, Joncer la terre de fleurs, Semer et espandre des fleurs sur la terre.
    \
        Sternere equos. Liu. Seller et housser chevaulx, Mettre à point.
    \
        Sternere lectos. Terent. Dresser ou faire et accoustrer ou apprester les licts.
    \
        Triclinia sternere. Cic. Accoustrer et apprester, Mettre à poinct.
    \
        Iuuenci caesi strauere terram. Virgil. Ont couvert la terre, La terre a esté couverte de boeufs tuez pour sacrifier.
    \
        Venti placidi strauerunt aequora. Virgil. Ont rendu la superficie de la mer plaine et unie et sans ondes ou vagues.
    \
        Fama tibi strauit benignum iter. Stat. T'a faict beau chemin pour parvenir.
    \
        Iter argento sternunt. Lucret. Ils couvrent le chemin de monnoye d'argent.
    \
        Viam strauit per mare. Lucret. Xerxes a faict une voye et chemin sur la mer Hellespontique: C'est à dire, un pont de plusieurs batteaulx, ou navires attachees l'une à l'autre, et des tables par dessus, pour passer son armee d'Asie en Grece.
    \
        Sternunt corpora passim. Liu. Ruent par terre et tuent.
    \
        Corpore toto sternitur in vultus. Stat. Elle se couche toute estendue sur le visage, Elle se prosterne, etc.
    \
        Humi sternere aliquem. Horat. Le ruer par terre et esternir.
    \
        Terrae sternitur toto proiectus corpore. Virgil. Il tombe à terre tout esterni, ou estendu.
    \
        Torrens rapidus sternit agros. Virgil. Abbat et rue par terre tout ce qui est parmi les champs.
    \
        Pauor strauit corda mortalia. Virg. La paour et frayeur a abbatu le courage des hommes.
    \
        Exitio graui sternere aliquem. Horat. Le ruiner et destruire.
    \
        Sternere locum saxis. Liu. Paver.
    \
        Morti sternere aliquem. Virgil. Le ruer par terre et tuer.
    \
        Sternitur omne solum iaculis. Virg. On couvre toute la terre de dards.
    \
        Sternere se somno. Virgil. Se coucher pour dormir.

    Dictionarium latinogallicum > sterno

  • 5 perlicio

    pellĭcĭo (perlĭcio), ĕre, lexi, lectum [per + lacio] - tr. - [st2]1 [-] séduire, enjôler, attirer (insidieusement), gagner, inviter cajoler. [st2]2 [-] attirer (en parl. de l'aimant). [st2]3 [-] attirer (par des incantations).    - pretio ac spe perlicere, Liv. 3, 14, 4: séduire par des présents et par des promesses.    - perlicere aliquem ad se, Cic. Flacc. 72: gagner qqn.    - perlicere in servitutem, Liv. 4, 15: attirer dans l'esclavage, faire tomber dans l'esclavage.    - perlicere in fraudem, Lucr. 5, 1005: faire tomber dans le piège.    - perlicere ad deditionem, Tac.: solliciter à se rendre.    - milites perlicere, Tac.: tenter la fidélité des soldats.    - perlicere aliquem ut, Tac.: engager qqn à.    - pellicere sententias, Tac.: attirer les suffrages.    - seditio necem pellicit, Tac.: la sédition appelle le massacre.    - alienam segetem pellicere, Tab.: attirer par des enchantements la moisson d'un champ étranger dans le sien. --- cf. Serv. B. 8, 99 ; Plin. 18, 41.
    * * *
    pellĭcĭo (perlĭcio), ĕre, lexi, lectum [per + lacio] - tr. - [st2]1 [-] séduire, enjôler, attirer (insidieusement), gagner, inviter cajoler. [st2]2 [-] attirer (en parl. de l'aimant). [st2]3 [-] attirer (par des incantations).    - pretio ac spe perlicere, Liv. 3, 14, 4: séduire par des présents et par des promesses.    - perlicere aliquem ad se, Cic. Flacc. 72: gagner qqn.    - perlicere in servitutem, Liv. 4, 15: attirer dans l'esclavage, faire tomber dans l'esclavage.    - perlicere in fraudem, Lucr. 5, 1005: faire tomber dans le piège.    - perlicere ad deditionem, Tac.: solliciter à se rendre.    - milites perlicere, Tac.: tenter la fidélité des soldats.    - perlicere aliquem ut, Tac.: engager qqn à.    - pellicere sententias, Tac.: attirer les suffrages.    - seditio necem pellicit, Tac.: la sédition appelle le massacre.    - alienam segetem pellicere, Tab.: attirer par des enchantements la moisson d'un champ étranger dans le sien. --- cf. Serv. B. 8, 99 ; Plin. 18, 41.
    * * *
        Perlicio, perlicis, penul. corr. perlexi, perlectum, perlicere. Liu. Attraire, Allicher.

    Dictionarium latinogallicum > perlicio

  • 6 accubo

    accŭbo (adcŭbo), āre [ad + cubo]    - intr. avec dat. -    - parf. accubuit Prof. 1, 3, 3. [st1]1 [-] être couché auprès, étendu auprès.    - theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. Caes. 44: théâtre adossé au mont Tarpéien.    - quoi (= cui) bini custodes semper accubant, Plaut. Mil.: auprès de qui deux gardes sont toujours couchés.    - absol. accubare: être couché. --- Liv. 24, 16, 18 ; 25, 39, 8.    - cadus accubat horreis, Hor. O. 4, 12, 18: la jarre repose dans le magasin.    - poét. nemus accubat umbrā, Virg. G. 3, 333: la forêt étend son ombre sur le sol. [st1]2 [-] être étendu sur le lit de table, être à table.    - Cic Tusc. 4, 3 ; Att. 14, 12, 3.    - avec acc. lectum accubare, Apul. M. 5, 6: prendre place sur un lit.    - apud aliquem accubare: dîner chez qqn.    - accubare alicui, Cic.: être à côté de qqn à table.    - accuba, Plaut.: mets-toi à table.
    * * *
    accŭbo (adcŭbo), āre [ad + cubo]    - intr. avec dat. -    - parf. accubuit Prof. 1, 3, 3. [st1]1 [-] être couché auprès, étendu auprès.    - theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. Caes. 44: théâtre adossé au mont Tarpéien.    - quoi (= cui) bini custodes semper accubant, Plaut. Mil.: auprès de qui deux gardes sont toujours couchés.    - absol. accubare: être couché. --- Liv. 24, 16, 18 ; 25, 39, 8.    - cadus accubat horreis, Hor. O. 4, 12, 18: la jarre repose dans le magasin.    - poét. nemus accubat umbrā, Virg. G. 3, 333: la forêt étend son ombre sur le sol. [st1]2 [-] être étendu sur le lit de table, être à table.    - Cic Tusc. 4, 3 ; Att. 14, 12, 3.    - avec acc. lectum accubare, Apul. M. 5, 6: prendre place sur un lit.    - apud aliquem accubare: dîner chez qqn.    - accubare alicui, Cic.: être à côté de qqn à table.    - accuba, Plaut.: mets-toi à table.
    * * *
        Accubo, accubas, pen. corr. accubui, accubitum, pen. corr. accubare, Quasi ad (id est iuxta) cubare. Virg. Estre couché ou assis aupres, Gesir aupres.
    \
        Theatrum Tarpeio monti accubans. Sueton. Assis ou situé aupres, Joignant.
    \
        Accubare alicui in conuiuio. Cic. Estre assis à table aupres de quelcun.
    \
        Accubare apud aliquem. Cic. Estre à table en la maison de quelcun.
    \
        Accubare. Seneca. Estre couché tout estendu.

    Dictionarium latinogallicum > accubo

  • 7 arceo

    arcĕo, ēre, arcŭi - tr. - [st2]1 [-] tenir enfermé, enfermer, contenir, retenir. [st2]2 [-] tenir à l'écart, écarter, repousser, détourner, empêcher de.    - [gr]gr. ἀρκέω-ῶ.    - alvus arcet quod recipit, Cic. Nat. 2: l'estomac tient enfermé ce qu'il reçoit.    - nos flumina arcemus, Cic. Nat. 2: nous resserrons le cours des fleuves.    - videbam audaciam tam immanem adulescentis furentis non posse arceri oti finibus, Cic.: je voyais que cette audace inouïe d'un jeune furieux ne pourrait se renfermer dans les bornes d'une vie tranquille.    - odi profanum volgus et arceo, Hor.: je hais la foule profane et je l'écarte.    - arcere aliquem (ab) aliqua re: détourner qqn de qqch; éloigner qqn de qqch.    - arceor aris, Ov. M. 6: on m'éloigne des autels.    - finibus hostis arcendus est, Sen. Ira. 1: il faut écarter l'ennemi des frontières.    - arcere aliquem aditu, Liv.: empêcher qqn d'approcher.    - itum in sententiam Rubelli Blandi a quo aquā atque igni arcebatur, Tac. An. 3: et l'on adopta l'avis de Rubellius Blandus, qui lui interdisait le feu et l’eau.    - avec dat. en poésie - hunc (oestrum) quoque arcebis gravido pecori, Virg.: ce taon aussi, tu l'éloigneras de tes femelles pleines.    - (dicta), quae clamor ad aures arcuit ire meas, Ov. 12: paroles que la clameur empêcha de parvenir à mes oreilles.    - arcere aliquem lugere, Stat.: interdire à qqn de pleurer.
    * * *
    arcĕo, ēre, arcŭi - tr. - [st2]1 [-] tenir enfermé, enfermer, contenir, retenir. [st2]2 [-] tenir à l'écart, écarter, repousser, détourner, empêcher de.    - [gr]gr. ἀρκέω-ῶ.    - alvus arcet quod recipit, Cic. Nat. 2: l'estomac tient enfermé ce qu'il reçoit.    - nos flumina arcemus, Cic. Nat. 2: nous resserrons le cours des fleuves.    - videbam audaciam tam immanem adulescentis furentis non posse arceri oti finibus, Cic.: je voyais que cette audace inouïe d'un jeune furieux ne pourrait se renfermer dans les bornes d'une vie tranquille.    - odi profanum volgus et arceo, Hor.: je hais la foule profane et je l'écarte.    - arcere aliquem (ab) aliqua re: détourner qqn de qqch; éloigner qqn de qqch.    - arceor aris, Ov. M. 6: on m'éloigne des autels.    - finibus hostis arcendus est, Sen. Ira. 1: il faut écarter l'ennemi des frontières.    - arcere aliquem aditu, Liv.: empêcher qqn d'approcher.    - itum in sententiam Rubelli Blandi a quo aquā atque igni arcebatur, Tac. An. 3: et l'on adopta l'avis de Rubellius Blandus, qui lui interdisait le feu et l’eau.    - avec dat. en poésie - hunc (oestrum) quoque arcebis gravido pecori, Virg.: ce taon aussi, tu l'éloigneras de tes femelles pleines.    - (dicta), quae clamor ad aures arcuit ire meas, Ov. 12: paroles que la clameur empêcha de parvenir à mes oreilles.    - arcere aliquem lugere, Stat.: interdire à qqn de pleurer.
    * * *
        Arceo, arces, arcui, arcitum, penul. cor. supinum rarissime lectum, arcere. Ouid. Garder d'approcher ou d'entrer, Rechasser.
    \
        Arcere et continere. Cic. Garder de sortir. Tenir serré.
    \
        Arcere. Virg. Estraindre et serrer.
    \
        Arcere aditu. Liu. Garder d'entrer, ou d'approcher.
    \
        Arcere reditu. Cic. Garder et empescher de retourner.
    \
        Homines arcere ab improbitate. Cic. Les garder de faire meschanceté.
    \
        Periculis aliquem arcere. Virgil. Le garder de danger, Le preserver.
    \
        Arcere ferro contumeliam. Liu. Engarder par voye de faict, et empescher qu'on ne face injure.
    \
        Arcere. Colum. Chasser.

    Dictionarium latinogallicum > arceo

  • 8 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

  • 9 allego

    I al-lēgo, āvī, ātum, āre
    1) отправлять, посылать, присылать ( aliquem ad aliquem или alicui C)
    allegati (alicujus) C — посланные, послы
    aliquem allegando fatigare L — надоедать кому-л. просьбами через посланных
    2) подговаривать, подстрекать, подсылать ( aliquem Ter)
    3) приводить в доказательство, ссылаться (на) (a. exemplum PJ; merita erga populum Su)
    II al-lego, lēgī, lēctum, ere
    2) выбирать, принимать в порядке выборов ( aliquem in senatum Su)

    Латинско-русский словарь > allego

  • 10 condita

    con-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [con- = cum, and 2. do], lit., to bring, lay or put together (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    With the access. idea of uniting, to put or join together into a whole, to form, fashion, produce, make by joining together.
    A.
    Prop., of the founding of towns or states, to found, establish: Romam, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2, and Suet. Aug. 7 fin. (Ann. v. 494 Vahl.):

    oppida,

    Varr. L. L. 5, § 142; Hor. Ep. 2, 1, 8:

    urbem,

    Lucr. 5, 1107; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sall. C. 6, 1; Liv. 1, 19, 1; Suet. Aug. 18; 47; Just. 2, 4, 15; 2, 15, 1:

    arces,

    Verg. E. 2, 61:

    locum,

    Hor. S. 1, 5, 92: colonias. Vell. 1, 15; Just. 16, 3, 7:

    civitatem,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    regna,

    Just. 2, 1 init.:

    imperium Poenorum,

    id. 19, 1, 1.—Hence, often ante and post Romam conditam, before and after the foundation of Rome, Cic. Tusc. 1, 1, 3; cf. Liv. praef. § 6 al.—
    (β).
    Transf. to the inhabitants:

    Romanam gentem,

    Verg. A. 1, 33:

    genus hominum,

    Just. 2, 6, 11.—Hence, mid.:

    optato conduntur Thybridis alveo,

    they settle, Verg. A. 7, 303 (condi proprie dicuntur, qui sibi statuunt civitatem. Conduntur ergo; sedem stabilem locant, Serv.). —
    b.
    Of the erecting, building of other things, to make, construct, build:

    aram,

    Liv. 1, 7, 11; 28, 46, 16:

    sepulcrum,

    Hor. Epod. 9, 26:

    moenia,

    Verg. A. 1, 276; Ov. M. 3, 13; 14, 775; Just. 2, 12, 4.—
    c.
    Of written productions, to compose, write, celebrate, write or treat of, describe: SIVE CARMEN CONDIDISSET, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; so,

    carmen,

    Lucr. 5, 2; Hor. S. 2, 1, 82; id. Ep. 1, 3, 24; id. A. P. 436; Liv. 27, 37, 7; 31, 12, 10; Quint. 10, 1, 56 et saep.:

    poëma,

    Cic. Att. 1, 16, 15:

    longas Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14:

    bella,

    Verg. E. 6, 7:

    Caesaris acta,

    Ov. Tr. 2, 336:

    proelia,

    Stat. Th. 1, 8:

    festa numeris,

    Ov. F. 6, 24:

    alterum satirae genus,

    Quint. 10, 1, 95:

    aliqua in hac materiā,

    id. 3, 1, 19:

    prosam orationem,

    Plin. 5, 29, 31, § 112:

    historiam,

    id. 12, 4, 8, § 18; cf.:

    aliquid annalibus,

    id. 2, 9, 6, § 43:

    praecepta medendi,

    id. 26, 2, 6, § 10:

    laudes alicujus,

    id. 22, 13, 15, § 35.— Rarely,
    (β).
    Absol.:

    si etiamnum Homero condente Aegyptus non erat,

    Plin. 13, 13, 27, § 88.—
    B.
    Trop., to establish, found, to be the author of, to produce, make:

    jusjurandum,

    Plaut. Rud. 5, 3, 18:

    aurea saecula,

    Verg. A. 6, 793:

    collegium novum,

    Liv. 5, 52, 11:

    morem,

    Plin. 11, 37, 55, § 150:

    nova fata,

    Verg. A. 10, 35:

    aeternam famam ingenio suo,

    Phaedr. 3, prol. 53; so,

    nomen memorandum,

    Sil. 4, 37:

    militarem disciplinam artemque bellandi,

    Flor. 1, 3, 1:

    somniorum intellegentiam (Joseph),

    Just. 36, 2, 8.—Of the gods:

    portenta sua,

    to fuifil, accomplish, Sil. 16, 126.— Impers.:

    naturā rerum conditum est, ut, etc.,

    Dig. 19, 5, 4.—
    II.
    With the access. idea of carefulness, to put away, to lay, put, or place somewhere for preservation, etc.; to lay up, store or treasure up (opp. promo).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.
    (α).
    Aliquid:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 26, 72:

    frumentum,

    id. N. D. 2, 63, 157; Hor. Ep. 2, 1, 140: condere et reponere fructus, [p. 409] Cic. N. D. 2, 62, 156:

    agri multa efferunt, quae... mandentur condita vetustati,

    id. ib. 2, 60, 151; cf. id. Brut. 4, 16; Varr. R. R. 1, 62;

    Auct. B. Afr. 65: vinum,

    Varr. R. R. 1, 13; cf. Mart. 13, 111, 2; Verg. E. 3, 43; Hor. Ep. 1, 1, 12:

    aliquid proprio horreo,

    id. C. 1, 1, 9:

    Sabinum testā levi,

    id. ib. 1, 20, 3:

    pressa mella puris amphoris,

    id. Epod. 2, 15:

    messem,

    Tib. 1, 1, 42:

    fruges,

    Paul. Sent. 2, 8, 2.—
    (β).
    With the designation of the place (most freq. by in and acc.):

    minas viginti in crumenam,

    Plaut. Truc. 3, 1, 9:

    mustum in dolium,

    Varr. R. R. 1, 65, 1:

    cineres in urnas,

    Suet. Calig. 15:

    barbam in auream pyxidem,

    id. Ner. 12; cf. id. ib. 47:

    legem in aerarium,

    id. ib. 28:

    libri in sacrarium conditi,

    Gell. 1, 19, 10; cf.

    the foll.: te in pistrinum,

    Plaut. Ps. 1, 5, 120; cf.:

    aliquem in custodiam,

    Liv. 31, 23, 9; Tac. H. 4, 2:

    aliquem in carcerem,

    to thrust into prison, imprison, Cic. Verr. 2, 5, 29, § 76; Liv. 26, 16, 6; 29, 22, 7; 30, 21, 5;

    45, 42, 5: aliquem in vincula,

    id. 23, 38, 7; 26, 34, 4. —With adv.:

    argentum intro,

    Plaut. Ps. 1, 3, 120; id. Truc. 5, 28:

    sortes eo,

    Cic. Div. 2, 41, 86 Orell. N. cr. —With in and abl.:

    litteras publicas in aerario sanctiore,

    to keep, lay up, Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140:

    se (aves) in foliis,

    Verg. G. 4, 473:

    novissimo die dein (argyritin) condunt in plumbeo vase,

    Plin. 33, 6, 35, § 109.—With abl.:

    condidit (libros Sibyllinos) duobus forulis auratis sub Palatini Apollinis basi,

    Suet. Aug. 31; Scrib. Comp. 145.—With locat.:

    id domi nostrae,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 5; cf.:

    ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

    i. e. he was sure of it, id. Mur. 24, 49.—
    2.
    Trop.: teneo omnia;

    in pectore condita sunt,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31:

    mandata corde memori,

    Cat. 64, 231:

    tu, qui omne bonum in visceribus medullisque condideris,

    Cic. Tusc. 5, 9, 27:

    in causis conditae sunt res futurae,

    lie, are contained, id. Div. 1, 56, 128. —Hence,
    B.
    Esp.,
    1.
    In econom. lang., to preserve, pickle (for which the access. form condio, īre, became prevalent):

    lentiscum in acetum (cf. just before, oleae quomodo condiantur),

    Cato, R. R. 117:

    ficus in orcas,

    Col. 12, 15, 2:

    fructum in cados,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    corna in liquidā faece,

    Ov. M. 8, 666:

    oleum,

    Suet. Caes. 53.—
    2.
    In medic. lang., to set:

    ossa,

    Cels. 8, 23:

    calcem,

    id. 8, 22:

    articulum,

    id. 8, 24.—
    3.
    To inter, bury (cf. compono, II. B. 1. c.):

    mortuos cerā circumlitos,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    aliquem sepulcro,

    id. Leg. 2, 22, 56; Verg. A. 3, 67; Ov. M. 7, 618; 8, 235:

    ossa parentis terrā,

    Verg. A. 5, 48; so,

    aliquem terrā,

    Plin. 7, 54, 55, § 187:

    corpora defunctorum in lapide sarcophago,

    id. 36, 17, 27, § 131:

    fraternas umbras tumulo,

    Ov. F. 5, 451; so id. M. 14, 442; Val. Fl. 5, 198:

    ossa peregrinā ripā,

    Ov. M. 2, 337:

    in Tomitanā condar humo?

    id. P. 3, 1, 6:

    inhumatos Manes,

    Luc. 9, 151:

    Alexandrum intemperantiā bibendi... condidit,

    brought to the grave, Sen. Ep. 83, 23:

    patrem,

    Phaedr. 4, 4, 30:

    fulgura publica condere,

    Juv. 6, 587, v. fulgur; cf.:

    Aruns dispersos fulminis ignes Colligit et terrae maesto cum murmure condit,

    Luc. 1, 606 sq. —
    b.
    Poet., of time, to pass, spend, live through, bring to a close:

    saecla vivendo,

    Lucr. 3, 1090:

    longos soles cantando,

    Verg. E. 9, 52:

    cum referetque diem condetque relatum,

    i. e. morning and evening, id. G. 1, 458:

    diem collibus in suis,

    Hor. C. 4, 5, 29:

    diem,

    Stat. Th. 10, 54; Plin. Ep. 9, 36, 4; id. Pan. 80 fin.; Macr. Somn. Scip. 1, 20 fin.:

    noctem,

    Sil. 4, 482.—In respect to lustrum, v. 2. lustrum, I.—
    4.
    Transf., to conceal, hide, secrete, suppress:

    Sibyllam quidem sepositam et conditam habeamus, ut... injussu senatūs ne legantur quidem libri,

    Cic. Div. 2, 54, 112:

    quicquid sub terrā est in apricum proferet aetas, Defodiet condetque nitentia,

    Hor. Ep. 1, 6, 25:

    lumen,

    Lucr. 4, 434; so,

    lunam (nubes),

    Hor. C. 2, 16, 3:

    aliquid jocoso furto,

    id. ib. 1, 10, 8:

    vultus,

    Ov. M. 2, 330; cf.:

    vultum aequore,

    id. ib. 11, 255:

    enses,

    to sheathe, Hor. Epod. 7, 2:

    ferrum,

    Phaedr. 5, 2, 8:

    gladium,

    Quint. 8, prooem. §

    15: scuta latentia,

    Verg. A. 3, 237:

    oculos,

    to close, shut, Ov. Tr. 3, 3, 44 (but oculi conditi, v. P. a. infra); so,

    lumina,

    Prop. 4 (5), 11, 64:

    se in viscera (terrae),

    Ov. M. 2, 274:

    se sub lectum,

    Suet. Calig. 51.—Mid., Plin. 8, 57, 82, § 223:

    nocte... aliquot Numidarum turmas medio in saltu condiderat,

    i. e. placed in ambush, Liv. 27, 26, 8; so, hostis in silvis armatum militem condidit, Curt. 8, 1, 4; cf.:

    ibi Dahas condidit,

    id. 7, 7, 32:

    (Danai) notā conduntur in alvo,

    concealed themselves, Verg. A. 2, 401:

    fera murmura,

    Prop. 4 (5), 4, 61:

    iram,

    Tac. A. 2, 28.—With abl.:

    his mensibus pisces jacent speluncis conditi,

    Plin. 9, 16, 24, § 56:

    huic sollertiā est inanium ostrearum testis se condere,

    id. 8, 31, 51, § 98:

    luna condita tenebris,

    Tac. A. 1, 28:

    aliquid alvo,

    to swallow, Sil. 6, 199.—
    5.
    Poet.
    a.
    To thrust or strike in deep, to plunge (cf. abscondo):

    ensem in pectus,

    Ov. M. 13, 392:

    digitos in lumina,

    id. ib. 13, 561; 12, 295;

    5, 423: ensem totum alicui in adverso pectore,

    Verg. A. 9, 348:

    telum jugulo,

    Ov. M. 13, 459; Sen. Oedip. 1037; cf. pass.:

    nihil tam facile in corpus quam sagitta conditur,

    Cels. 7, 5, n. 2.—
    (β).
    Trop.:

    stimulos caecos in pectore,

    Ov. M. 1, 727.—
    b.
    To hide by sailing away, to lose sight of:

    navita condit urbes,

    Val. Fl. 2, 443; cf. abscondo.—Hence,
    1.
    condĭtus, a, um, P. a., close, secret, deep (rare):

    praecordia,

    Hor. S. 1, 4, 89:

    oculi,

    deep set, Plin. 11, 37, 53, § 141.—
    2.
    condĭta, ōrum, n., the laid up store (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 3; Dig. 32, 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condita

  • 11 condo

    con-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [con- = cum, and 2. do], lit., to bring, lay or put together (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    With the access. idea of uniting, to put or join together into a whole, to form, fashion, produce, make by joining together.
    A.
    Prop., of the founding of towns or states, to found, establish: Romam, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2, and Suet. Aug. 7 fin. (Ann. v. 494 Vahl.):

    oppida,

    Varr. L. L. 5, § 142; Hor. Ep. 2, 1, 8:

    urbem,

    Lucr. 5, 1107; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sall. C. 6, 1; Liv. 1, 19, 1; Suet. Aug. 18; 47; Just. 2, 4, 15; 2, 15, 1:

    arces,

    Verg. E. 2, 61:

    locum,

    Hor. S. 1, 5, 92: colonias. Vell. 1, 15; Just. 16, 3, 7:

    civitatem,

    Cic. Rep. 1, 7, 12:

    regna,

    Just. 2, 1 init.:

    imperium Poenorum,

    id. 19, 1, 1.—Hence, often ante and post Romam conditam, before and after the foundation of Rome, Cic. Tusc. 1, 1, 3; cf. Liv. praef. § 6 al.—
    (β).
    Transf. to the inhabitants:

    Romanam gentem,

    Verg. A. 1, 33:

    genus hominum,

    Just. 2, 6, 11.—Hence, mid.:

    optato conduntur Thybridis alveo,

    they settle, Verg. A. 7, 303 (condi proprie dicuntur, qui sibi statuunt civitatem. Conduntur ergo; sedem stabilem locant, Serv.). —
    b.
    Of the erecting, building of other things, to make, construct, build:

    aram,

    Liv. 1, 7, 11; 28, 46, 16:

    sepulcrum,

    Hor. Epod. 9, 26:

    moenia,

    Verg. A. 1, 276; Ov. M. 3, 13; 14, 775; Just. 2, 12, 4.—
    c.
    Of written productions, to compose, write, celebrate, write or treat of, describe: SIVE CARMEN CONDIDISSET, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Rep. 4, 10, 12; so,

    carmen,

    Lucr. 5, 2; Hor. S. 2, 1, 82; id. Ep. 1, 3, 24; id. A. P. 436; Liv. 27, 37, 7; 31, 12, 10; Quint. 10, 1, 56 et saep.:

    poëma,

    Cic. Att. 1, 16, 15:

    longas Iliadas,

    Prop. 2, 1, 14:

    bella,

    Verg. E. 6, 7:

    Caesaris acta,

    Ov. Tr. 2, 336:

    proelia,

    Stat. Th. 1, 8:

    festa numeris,

    Ov. F. 6, 24:

    alterum satirae genus,

    Quint. 10, 1, 95:

    aliqua in hac materiā,

    id. 3, 1, 19:

    prosam orationem,

    Plin. 5, 29, 31, § 112:

    historiam,

    id. 12, 4, 8, § 18; cf.:

    aliquid annalibus,

    id. 2, 9, 6, § 43:

    praecepta medendi,

    id. 26, 2, 6, § 10:

    laudes alicujus,

    id. 22, 13, 15, § 35.— Rarely,
    (β).
    Absol.:

    si etiamnum Homero condente Aegyptus non erat,

    Plin. 13, 13, 27, § 88.—
    B.
    Trop., to establish, found, to be the author of, to produce, make:

    jusjurandum,

    Plaut. Rud. 5, 3, 18:

    aurea saecula,

    Verg. A. 6, 793:

    collegium novum,

    Liv. 5, 52, 11:

    morem,

    Plin. 11, 37, 55, § 150:

    nova fata,

    Verg. A. 10, 35:

    aeternam famam ingenio suo,

    Phaedr. 3, prol. 53; so,

    nomen memorandum,

    Sil. 4, 37:

    militarem disciplinam artemque bellandi,

    Flor. 1, 3, 1:

    somniorum intellegentiam (Joseph),

    Just. 36, 2, 8.—Of the gods:

    portenta sua,

    to fuifil, accomplish, Sil. 16, 126.— Impers.:

    naturā rerum conditum est, ut, etc.,

    Dig. 19, 5, 4.—
    II.
    With the access. idea of carefulness, to put away, to lay, put, or place somewhere for preservation, etc.; to lay up, store or treasure up (opp. promo).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.
    (α).
    Aliquid:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 26, 72:

    frumentum,

    id. N. D. 2, 63, 157; Hor. Ep. 2, 1, 140: condere et reponere fructus, [p. 409] Cic. N. D. 2, 62, 156:

    agri multa efferunt, quae... mandentur condita vetustati,

    id. ib. 2, 60, 151; cf. id. Brut. 4, 16; Varr. R. R. 1, 62;

    Auct. B. Afr. 65: vinum,

    Varr. R. R. 1, 13; cf. Mart. 13, 111, 2; Verg. E. 3, 43; Hor. Ep. 1, 1, 12:

    aliquid proprio horreo,

    id. C. 1, 1, 9:

    Sabinum testā levi,

    id. ib. 1, 20, 3:

    pressa mella puris amphoris,

    id. Epod. 2, 15:

    messem,

    Tib. 1, 1, 42:

    fruges,

    Paul. Sent. 2, 8, 2.—
    (β).
    With the designation of the place (most freq. by in and acc.):

    minas viginti in crumenam,

    Plaut. Truc. 3, 1, 9:

    mustum in dolium,

    Varr. R. R. 1, 65, 1:

    cineres in urnas,

    Suet. Calig. 15:

    barbam in auream pyxidem,

    id. Ner. 12; cf. id. ib. 47:

    legem in aerarium,

    id. ib. 28:

    libri in sacrarium conditi,

    Gell. 1, 19, 10; cf.

    the foll.: te in pistrinum,

    Plaut. Ps. 1, 5, 120; cf.:

    aliquem in custodiam,

    Liv. 31, 23, 9; Tac. H. 4, 2:

    aliquem in carcerem,

    to thrust into prison, imprison, Cic. Verr. 2, 5, 29, § 76; Liv. 26, 16, 6; 29, 22, 7; 30, 21, 5;

    45, 42, 5: aliquem in vincula,

    id. 23, 38, 7; 26, 34, 4. —With adv.:

    argentum intro,

    Plaut. Ps. 1, 3, 120; id. Truc. 5, 28:

    sortes eo,

    Cic. Div. 2, 41, 86 Orell. N. cr. —With in and abl.:

    litteras publicas in aerario sanctiore,

    to keep, lay up, Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140:

    se (aves) in foliis,

    Verg. G. 4, 473:

    novissimo die dein (argyritin) condunt in plumbeo vase,

    Plin. 33, 6, 35, § 109.—With abl.:

    condidit (libros Sibyllinos) duobus forulis auratis sub Palatini Apollinis basi,

    Suet. Aug. 31; Scrib. Comp. 145.—With locat.:

    id domi nostrae,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 5; cf.:

    ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

    i. e. he was sure of it, id. Mur. 24, 49.—
    2.
    Trop.: teneo omnia;

    in pectore condita sunt,

    Plaut. Ps. 4, 1, 31:

    mandata corde memori,

    Cat. 64, 231:

    tu, qui omne bonum in visceribus medullisque condideris,

    Cic. Tusc. 5, 9, 27:

    in causis conditae sunt res futurae,

    lie, are contained, id. Div. 1, 56, 128. —Hence,
    B.
    Esp.,
    1.
    In econom. lang., to preserve, pickle (for which the access. form condio, īre, became prevalent):

    lentiscum in acetum (cf. just before, oleae quomodo condiantur),

    Cato, R. R. 117:

    ficus in orcas,

    Col. 12, 15, 2:

    fructum in cados,

    Plin. 13, 4, 9, § 48:

    corna in liquidā faece,

    Ov. M. 8, 666:

    oleum,

    Suet. Caes. 53.—
    2.
    In medic. lang., to set:

    ossa,

    Cels. 8, 23:

    calcem,

    id. 8, 22:

    articulum,

    id. 8, 24.—
    3.
    To inter, bury (cf. compono, II. B. 1. c.):

    mortuos cerā circumlitos,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    aliquem sepulcro,

    id. Leg. 2, 22, 56; Verg. A. 3, 67; Ov. M. 7, 618; 8, 235:

    ossa parentis terrā,

    Verg. A. 5, 48; so,

    aliquem terrā,

    Plin. 7, 54, 55, § 187:

    corpora defunctorum in lapide sarcophago,

    id. 36, 17, 27, § 131:

    fraternas umbras tumulo,

    Ov. F. 5, 451; so id. M. 14, 442; Val. Fl. 5, 198:

    ossa peregrinā ripā,

    Ov. M. 2, 337:

    in Tomitanā condar humo?

    id. P. 3, 1, 6:

    inhumatos Manes,

    Luc. 9, 151:

    Alexandrum intemperantiā bibendi... condidit,

    brought to the grave, Sen. Ep. 83, 23:

    patrem,

    Phaedr. 4, 4, 30:

    fulgura publica condere,

    Juv. 6, 587, v. fulgur; cf.:

    Aruns dispersos fulminis ignes Colligit et terrae maesto cum murmure condit,

    Luc. 1, 606 sq. —
    b.
    Poet., of time, to pass, spend, live through, bring to a close:

    saecla vivendo,

    Lucr. 3, 1090:

    longos soles cantando,

    Verg. E. 9, 52:

    cum referetque diem condetque relatum,

    i. e. morning and evening, id. G. 1, 458:

    diem collibus in suis,

    Hor. C. 4, 5, 29:

    diem,

    Stat. Th. 10, 54; Plin. Ep. 9, 36, 4; id. Pan. 80 fin.; Macr. Somn. Scip. 1, 20 fin.:

    noctem,

    Sil. 4, 482.—In respect to lustrum, v. 2. lustrum, I.—
    4.
    Transf., to conceal, hide, secrete, suppress:

    Sibyllam quidem sepositam et conditam habeamus, ut... injussu senatūs ne legantur quidem libri,

    Cic. Div. 2, 54, 112:

    quicquid sub terrā est in apricum proferet aetas, Defodiet condetque nitentia,

    Hor. Ep. 1, 6, 25:

    lumen,

    Lucr. 4, 434; so,

    lunam (nubes),

    Hor. C. 2, 16, 3:

    aliquid jocoso furto,

    id. ib. 1, 10, 8:

    vultus,

    Ov. M. 2, 330; cf.:

    vultum aequore,

    id. ib. 11, 255:

    enses,

    to sheathe, Hor. Epod. 7, 2:

    ferrum,

    Phaedr. 5, 2, 8:

    gladium,

    Quint. 8, prooem. §

    15: scuta latentia,

    Verg. A. 3, 237:

    oculos,

    to close, shut, Ov. Tr. 3, 3, 44 (but oculi conditi, v. P. a. infra); so,

    lumina,

    Prop. 4 (5), 11, 64:

    se in viscera (terrae),

    Ov. M. 2, 274:

    se sub lectum,

    Suet. Calig. 51.—Mid., Plin. 8, 57, 82, § 223:

    nocte... aliquot Numidarum turmas medio in saltu condiderat,

    i. e. placed in ambush, Liv. 27, 26, 8; so, hostis in silvis armatum militem condidit, Curt. 8, 1, 4; cf.:

    ibi Dahas condidit,

    id. 7, 7, 32:

    (Danai) notā conduntur in alvo,

    concealed themselves, Verg. A. 2, 401:

    fera murmura,

    Prop. 4 (5), 4, 61:

    iram,

    Tac. A. 2, 28.—With abl.:

    his mensibus pisces jacent speluncis conditi,

    Plin. 9, 16, 24, § 56:

    huic sollertiā est inanium ostrearum testis se condere,

    id. 8, 31, 51, § 98:

    luna condita tenebris,

    Tac. A. 1, 28:

    aliquid alvo,

    to swallow, Sil. 6, 199.—
    5.
    Poet.
    a.
    To thrust or strike in deep, to plunge (cf. abscondo):

    ensem in pectus,

    Ov. M. 13, 392:

    digitos in lumina,

    id. ib. 13, 561; 12, 295;

    5, 423: ensem totum alicui in adverso pectore,

    Verg. A. 9, 348:

    telum jugulo,

    Ov. M. 13, 459; Sen. Oedip. 1037; cf. pass.:

    nihil tam facile in corpus quam sagitta conditur,

    Cels. 7, 5, n. 2.—
    (β).
    Trop.:

    stimulos caecos in pectore,

    Ov. M. 1, 727.—
    b.
    To hide by sailing away, to lose sight of:

    navita condit urbes,

    Val. Fl. 2, 443; cf. abscondo.—Hence,
    1.
    condĭtus, a, um, P. a., close, secret, deep (rare):

    praecordia,

    Hor. S. 1, 4, 89:

    oculi,

    deep set, Plin. 11, 37, 53, § 141.—
    2.
    condĭta, ōrum, n., the laid up store (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 3; Dig. 32, 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > condo

  • 12 lego

    I lēgī, lēctum, ere
    1) собирать (nuces C; flores V, Ap; mala ex arbore V; oleam digitis nudis Vr)
    legenda ejus nunc ossa, mox carmina Ap — теперь нужно будет собрать его (умершего поэта) кости, а затем — читать его стихи ( игра на 1 и 11 значениях глагола)
    2) выщипывать, вырывать ( alicui capillos Ph); вынимать, извлекать ( ossa e vulneribus Q)
    3) сматывать, наматывать, скручивать ( funem VF); поднимать ( ancoras SenT)
    4) подбирать, убирать ( vela V)
    5) похищать, красть (sacra divum = deorum H)
    6) проходить, проезжать, пробегать, проплывать (saltūs, aequor O)
    l. vestigia alicujus V — идти по чьим-л. следам
    l. oram litoris primi погов. V — держаться берега, т. е. не забираться слишком далеко
    7) выбирать, подбирать ( sibi domum O)
    9) принимать (ore, sc. extremum halitum alicujus V); подслушивать ( sermonem alicujus Pl)
    10) видеть, различать взором ( aliquem V)
    11) читать (libros C, Vtr; scripta C); читать вслух ( alicui epistulam C)
    ab oculo Pt (de tabella Ap) l. — читать с листа (без запинки)
    dumque legar, mecum pariter tua fama legetur O — пока меня будут читать, и ты не будешь забыта
    12) произносить ( orationes PJ); декламировать ( versūs PJ); зачитывать, оглашать
    l. aliquid apud aliquem Su — слушать у кого-л. лекцию (доклад) о чём-либо
    II lēgo, āvī, ātum, āre [ lex ]
    1) возлагать, поручать (alicui negotium Pl)
    2) посылать, отправлять послом (l. aliquos Romam ad senatum AG)
    l. aliquem Pompejo C — назначить кого-л. легатом к Помпею
    legari ab aliquo C — быть назначенным кем-л. ( или добиться у кого-л. назначения) на пост легата
    4) (тж. testamento l. Pl) завещать, оставлять по завещанию (l. alicui pecuniam C, fundum Pt)
    l. alicui aliquid ab aliquo — завещать что-л. кому-л. через кого-л. (l. alicui pecuniam a filio C)

    Латинско-русский словарь > lego

  • 13 relego

    I re-lēgo, āvī, ātum, āre
    1) отправлять, удалять (filium rus C; aliquem in vilicationem Pt)
    terris (dat.) gens relegata ultimis C — племя, обитающее в отдалённейшем краю
    2) ссылать, изгонять (aliquem in exsilium L)
    relegatus, non exsul O — изгнанник, но не лишённый гражданских прав
    3) отклонять, отвергать (dona C; verba alicujus O)
    ambitione relegata Hсм. ambitio 4.
    4) отсылать, ссылаться ( ad auctores PM)
    5) относить, приписывать (rationem rectae viae ad philosophos Q; omnia măla ad crimen fortunae Q)
    6) переносить, перекладывать, сваливать ( culpam in aliquem Q)
    7) юр. завещать ( dotem Dig)
    II re-lego, lēgī, lēctum, ere
    1) вновь собирать, обратно наматывать ( filum O)
    abies docĭlis relĕgi VF — копьё, которое легко выдёргивается обратно
    2) вновь посещать, снова проезжать ( aquas Hellespontiăcas O)
    3) вновь читать, перечитывать (scripta O; scriptorem H)
    4) снова обсуждать, опять обдумывать (aliquid sermone r. O)

    Латинско-русский словарь > relego

  • 14 colloco

    col-lŏco ( conl-), āvi, ātum, 1, v. a., to place together, to arrange, to station, lay, put, place, set, set up, erect, etc., a thing (or person) somewhere (class. in prose and poetry; cf.: statuo, pono, sisto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. usu. with in and abl. (cf. Ramsh. Gr. p. 467 sq.; Zumpt, Gr. § 489); more rarely with in and acc.; also with other prepositions, or absol.
    (α).
    With in and abl.:

    istam conloca cruminam in collo plane,

    Plaut. As. 3, 3, 67:

    in rostris collocati,

    Cic. Sest. 38, 83:

    aliquem in cubili,

    id. Tusc. 2, 17, 39:

    in navi,

    id. Planc. 41, 97:

    in custodiā,

    id. Phil. 7, 7, 19; id. Par. 3, 2, 25:

    in solitudine,

    id. Lael. 23, 87:

    uno quidque in loco,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    Herculem in concilio caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    legiones in cervicibus nostris,

    id. Fam. 12, 23, 2; id. Agr. 2, 27, 74:

    legionem in eis locis hiemandi causā,

    Caes. B. G. 3, 1; cf.:

    exercitum in hibernis,

    id. ib. 3, 29 fin.:

    me in gremio Veneris,

    Cat. 66, 56:

    pedem grabati In collo sibi,

    id. 10, 23:

    insidias bipertito in silvis,

    Caes. B. G. 5, 32:

    quas (copias) in convalle in insidiis,

    id. ib. 3, 20:

    juvenem in latebris,

    Verg. G. 4, 424 al.:

    tabulas bene pictas in bono lumine,

    Cic. Brut. 75, 261; id. Pis. 25, 61:

    supremo In monte saxum,

    Hor. Epod. 17, 68:

    corpus in vestibulo,

    Suet. Aug. 100; Cat. 10, 23:

    praesidia in litore,

    Nep. Hann. 11, 4.—With locat. proper names;

    of towns: classem Miseni et alteram Ravennae,

    Suet. Aug. 49:

    singulas cohortes, Puteolis et Ostiae,

    id. Claud. 25:

    se Athenis collocavit,

    established himself, settled there, Cic. Fin. 5, 2, 4.—So also with adv. of place:

    occupato oppido, ibi praesidium collocavit,

    Caes. B. G. 1, 38; 7, 9:

    ubi iste castra collocarat,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96. —
    (β).
    With in and acc.:

    in tabernam vasa et servos,

    Plaut. Men. 5, 6, 27:

    me in arborem,

    id. Aul. 4, 8, 6:

    eam in lectum,

    Ter. Eun. 3, 5, 45 (ipsum verbum collocant proprium est, et ascribitur pronubis, Don.):

    exercitum in provinciam hiemandi gratia,

    Sall. J. 61, 2; cf.

    supra,

    Caes. B. G. 3, 1, and 3, 29; cf. also id. ib. 1, 18, B. 1. infra:

    maxilla ubi in suam sedem collocata est,

    Cels. 8, 7.—
    (γ).
    With simple abl.:

    oculos pennis,

    Ov. M. 1, 723.—
    (δ).
    With other prepositions (freq. in Suet.): comites apud ceteros hospites, to lodge, quarter, Cic. Verr. [p. 368] 2, 1, 24, §

    63: ut ante suum fundum Miloni insidias conlocaret,

    to lay an ambush for, id. Mil. 10, 27:

    cohortis legionarias quattuor advorsum pedites hostium,

    Sall. J. 51, 3:

    legiones propius Armeniam,

    Tac. A. 13, 7; cf.:

    ipse propior montem suos conlocat,

    Sall. J. 49, 1:

    obsides super se,

    Suet. Aug. 43:

    singulas infra se,

    id. Calig. 24:

    juxta se,

    id. Ner. 13:

    circa se,

    id. Tit. 9, consulares super pulpitum, id. Calig. 54:

    lecticam pro tribunali,

    id. Aug. 33.—
    (ε).
    Absol.: sine tumultu praesidiis conlocatis: Sall. C. 45, 2; cf. Caes. B. G. 3, 4; 4, 33:

    tabulis et signis propalam collocatis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    columnas neque rectas, neque e regione,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    lecticae collocabantur,

    id. Phil. 5, 6, 18:

    signum Jovis,

    id. Cat. 3, 9, 21:

    sedes ac domicilium,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

    postquam impedimenta collocata animadvertit,

    Liv. 44, 37, 1 (cf.:

    constituere impedimenta,

    id. 44, 36, 6):

    chlamydem, ut pendeat apte,

    Ov. M. 2, 734:

    collocat hasta sues,

    lays prostrate, kills, Mart. 5, 65, 10:

    reliqua signa in subsidio (i. e. ad subsidium) artius conlocat,

    Sall. C. 59, 2; so,

    ceterum exercitum in subsidiis,

    id. ib. § 5 Kritz N. cr.:

    vos, bonae feminae, collocate puellulam (cf. B. 1. infra),

    Cat. 61, 184.—
    B.
    Esp.
    1.
    To give in marriage:

    filiam alicui,

    Tac. Agr. 9 fin.; cf. Suet. Claud. 27; so Cic. Brut. 26, 98; Nep. Att. 19, 4; Suet. Caes. 21; id. Aug. 64; id. Calig. 24; id. Dom. 22 al.:

    matrem homini nobilissimo,

    Caes. B. G. 1, 18:

    aliquam in matrimonium,

    Cic. Div. 1, 46, 104;

    together with in matrimonio,

    Dig. 36, 1, 77:

    eam in se dignam condicionem,

    Plaut. Trin. 1, 2, 122:

    sororem ex matre et propinquas suas nuptum in alias civitates,

    Caes. B. G. 1, 18; so,

    nuptum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 7; Col. 4, 3, 6; Dig. 3, 2, 11.—Less freq. absol.:

    virginem,

    Nep. Epam. 3, 5:

    filiam alicujus,

    id. Arist. 3, 3; cf.:

    in collocandā filiā,

    Tac. A. 4, 39:

    collocantis filiam,

    Just. 9, 6, 2.—
    2.
    Collocare pecuniam, dotem, faenus, etc., a mercantile t. t., to give, lay out, invest, advance, place money, a dowry, wealth, etc.:

    rem herilem,

    Plaut. Men. 5, 6, 2:

    in eā provinciā pecunias magnas collocatas habent,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 18; cf.:

    pecunias in emptiones praediorum,

    Dig. 17, 1, 2:

    pecunias graviore faenore,

    Suet. Aug. 39:

    curavit, ut in eo fundo dos collocaretur,

    Cic. Caecin. 4, 11:

    nusquam posse eam (pecuniam) melius conlocari,

    id. ib. 5, 15:

    duas patrimonii partes in solo,

    Suet. Tib. 48; cf.:

    duas faenoris partes in agris,

    Tac. A. 6, 17:

    pecuniam idoneis nominibus,

    Dig. 35, 2, 88.— Hence,
    b.
    In gen., to employ, invest money in some way:

    patrimonium suum non effudit: in rei publicae salute collocavit,

    Cic. Phil. 3, 2, 3:

    miliens sestertium eā munificentiā collocatum,

    Tac. A. 6, 45.—
    3.
    (Like the Gr. protithenai.) To lay out a dead body in state in the vestibulum:

    aliquem sancte ac reverenter in hortis Domitiis,

    Capitol. Anton. p. 5; v. Casaub. ad h. l.—
    II.
    Trop. (in good prose; most freq. in Cic. and Quint.).
    A.
    In gen., acc. to I. A., to place, set, station, dispose of, occupy, employ, put.
    (α).
    With in and abl.:

    illum multa in pectore suo conlocare oportet,

    Plaut. Pers. 1, 1, 8:

    res est videnda in tuto ut conlocetur,

    Ter. Heaut. 4, 3, 11; 4, 3, 17:

    ut totos se in optimo vitae statu exquirendo collocarent,

    employed, occupied themselves, Cic. Tusc. 5, 1, 2; cf.:

    totum se in cognitione et scientiā,

    id. Off. 1, 44, 158:

    sese palam in meretriciā vitā,

    id. Cael. 20, 49:

    philosophiam in urbibus,

    id. Tusc. 5, 4, 10:

    in animis ego vestris omnes triumphos meos condi et collocari volo,

    to be placed, deposited, id. Cat. 3, 11, 26:

    omne suum studium in doctrinā ac sapientiā,

    to apply, employ, id. Q. Fr. 1, 1, 10, § 29:

    spem in incerto reliqui temporis eventu,

    id. Quint. 26, 83:

    adulescentiam suam in amore et voluptatibus,

    to employ, spend, id. Cael. 17, 39:

    bonas horas male,

    Mart. 1, 113, 3:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis judicium ipsa natura in auribus nostris collocavit,

    placed, Cic. Or. 51, 173:

    in conspectu,

    Quint. 7, 1, 4:

    famam in tuto,

    id. 12, 11, 7. —
    (β).
    With in and acc.:

    in otium se,

    Plaut. Merc. 3, 2, 10:

    homines quattuor In soporem,

    to put into the sleep of death, id. Am. 1, 1, 148.—
    (γ).
    With simple abl.:

    et propriis verbis et ordine collocatis,

    Quint. 9, 1, 7:

    ordine collocati sensus,

    id. 7, 10, 16. —
    (δ).
    With other prepositions: est et in nominibus ex diverso collocatis sua gratia, Quint. 9, 3, 86.—
    (ε).
    Absol., to set in order, arrange, etc.:

    rem militarem,

    Cic. Fam. 2, 13, 3:

    aedilitas recte collocata,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    tuā nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis statum,

    id. Ep. ad Brut. 1, 15, 12:

    vix ut iis rebus, quas constituissent, conlocandis atque administrandis tempus daretur,

    Caes. B. G. 3, 4: omnibus rebus confectis et collocatis, Auct. B. Alex. 33 fin. —In rhet.: verba collocata, i. e. in their relative positions (opp. simplicia), Cic. Or. 24, 80 sq.:

    ut apte collocentur (verba),

    Quint. 8, prooem. § 26; cf. id. § 31; 10, 2, 13; 8, 1, 1; 10. 1, 4;

    9, 4, 1 al. —Rare: de cujus moderatione... in prioribus libris satis collocavi (= scripsi, dixi),

    have brought forward, put forth, Tac. A. 6, 27 fin.
    B.
    Acc. to I. B. 2.: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, to put or place, as at interest, Cic. Off. 2, 20, 70; id. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    bene,

    id. Fam. 13, 28, 3; cf.:

    ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam conlocandae... sic gloria et quaerenda et conlocanda ratione est,

    id. Off. 2, 12, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > colloco

  • 15 conloco

    col-lŏco ( conl-), āvi, ātum, 1, v. a., to place together, to arrange, to station, lay, put, place, set, set up, erect, etc., a thing (or person) somewhere (class. in prose and poetry; cf.: statuo, pono, sisto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; constr. usu. with in and abl. (cf. Ramsh. Gr. p. 467 sq.; Zumpt, Gr. § 489); more rarely with in and acc.; also with other prepositions, or absol.
    (α).
    With in and abl.:

    istam conloca cruminam in collo plane,

    Plaut. As. 3, 3, 67:

    in rostris collocati,

    Cic. Sest. 38, 83:

    aliquem in cubili,

    id. Tusc. 2, 17, 39:

    in navi,

    id. Planc. 41, 97:

    in custodiā,

    id. Phil. 7, 7, 19; id. Par. 3, 2, 25:

    in solitudine,

    id. Lael. 23, 87:

    uno quidque in loco,

    id. de Or. 1, 35, 163:

    Herculem in concilio caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    legiones in cervicibus nostris,

    id. Fam. 12, 23, 2; id. Agr. 2, 27, 74:

    legionem in eis locis hiemandi causā,

    Caes. B. G. 3, 1; cf.:

    exercitum in hibernis,

    id. ib. 3, 29 fin.:

    me in gremio Veneris,

    Cat. 66, 56:

    pedem grabati In collo sibi,

    id. 10, 23:

    insidias bipertito in silvis,

    Caes. B. G. 5, 32:

    quas (copias) in convalle in insidiis,

    id. ib. 3, 20:

    juvenem in latebris,

    Verg. G. 4, 424 al.:

    tabulas bene pictas in bono lumine,

    Cic. Brut. 75, 261; id. Pis. 25, 61:

    supremo In monte saxum,

    Hor. Epod. 17, 68:

    corpus in vestibulo,

    Suet. Aug. 100; Cat. 10, 23:

    praesidia in litore,

    Nep. Hann. 11, 4.—With locat. proper names;

    of towns: classem Miseni et alteram Ravennae,

    Suet. Aug. 49:

    singulas cohortes, Puteolis et Ostiae,

    id. Claud. 25:

    se Athenis collocavit,

    established himself, settled there, Cic. Fin. 5, 2, 4.—So also with adv. of place:

    occupato oppido, ibi praesidium collocavit,

    Caes. B. G. 1, 38; 7, 9:

    ubi iste castra collocarat,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96. —
    (β).
    With in and acc.:

    in tabernam vasa et servos,

    Plaut. Men. 5, 6, 27:

    me in arborem,

    id. Aul. 4, 8, 6:

    eam in lectum,

    Ter. Eun. 3, 5, 45 (ipsum verbum collocant proprium est, et ascribitur pronubis, Don.):

    exercitum in provinciam hiemandi gratia,

    Sall. J. 61, 2; cf.

    supra,

    Caes. B. G. 3, 1, and 3, 29; cf. also id. ib. 1, 18, B. 1. infra:

    maxilla ubi in suam sedem collocata est,

    Cels. 8, 7.—
    (γ).
    With simple abl.:

    oculos pennis,

    Ov. M. 1, 723.—
    (δ).
    With other prepositions (freq. in Suet.): comites apud ceteros hospites, to lodge, quarter, Cic. Verr. [p. 368] 2, 1, 24, §

    63: ut ante suum fundum Miloni insidias conlocaret,

    to lay an ambush for, id. Mil. 10, 27:

    cohortis legionarias quattuor advorsum pedites hostium,

    Sall. J. 51, 3:

    legiones propius Armeniam,

    Tac. A. 13, 7; cf.:

    ipse propior montem suos conlocat,

    Sall. J. 49, 1:

    obsides super se,

    Suet. Aug. 43:

    singulas infra se,

    id. Calig. 24:

    juxta se,

    id. Ner. 13:

    circa se,

    id. Tit. 9, consulares super pulpitum, id. Calig. 54:

    lecticam pro tribunali,

    id. Aug. 33.—
    (ε).
    Absol.: sine tumultu praesidiis conlocatis: Sall. C. 45, 2; cf. Caes. B. G. 3, 4; 4, 33:

    tabulis et signis propalam collocatis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    columnas neque rectas, neque e regione,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

    lecticae collocabantur,

    id. Phil. 5, 6, 18:

    signum Jovis,

    id. Cat. 3, 9, 21:

    sedes ac domicilium,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

    postquam impedimenta collocata animadvertit,

    Liv. 44, 37, 1 (cf.:

    constituere impedimenta,

    id. 44, 36, 6):

    chlamydem, ut pendeat apte,

    Ov. M. 2, 734:

    collocat hasta sues,

    lays prostrate, kills, Mart. 5, 65, 10:

    reliqua signa in subsidio (i. e. ad subsidium) artius conlocat,

    Sall. C. 59, 2; so,

    ceterum exercitum in subsidiis,

    id. ib. § 5 Kritz N. cr.:

    vos, bonae feminae, collocate puellulam (cf. B. 1. infra),

    Cat. 61, 184.—
    B.
    Esp.
    1.
    To give in marriage:

    filiam alicui,

    Tac. Agr. 9 fin.; cf. Suet. Claud. 27; so Cic. Brut. 26, 98; Nep. Att. 19, 4; Suet. Caes. 21; id. Aug. 64; id. Calig. 24; id. Dom. 22 al.:

    matrem homini nobilissimo,

    Caes. B. G. 1, 18:

    aliquam in matrimonium,

    Cic. Div. 1, 46, 104;

    together with in matrimonio,

    Dig. 36, 1, 77:

    eam in se dignam condicionem,

    Plaut. Trin. 1, 2, 122:

    sororem ex matre et propinquas suas nuptum in alias civitates,

    Caes. B. G. 1, 18; so,

    nuptum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 7; Col. 4, 3, 6; Dig. 3, 2, 11.—Less freq. absol.:

    virginem,

    Nep. Epam. 3, 5:

    filiam alicujus,

    id. Arist. 3, 3; cf.:

    in collocandā filiā,

    Tac. A. 4, 39:

    collocantis filiam,

    Just. 9, 6, 2.—
    2.
    Collocare pecuniam, dotem, faenus, etc., a mercantile t. t., to give, lay out, invest, advance, place money, a dowry, wealth, etc.:

    rem herilem,

    Plaut. Men. 5, 6, 2:

    in eā provinciā pecunias magnas collocatas habent,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 18; cf.:

    pecunias in emptiones praediorum,

    Dig. 17, 1, 2:

    pecunias graviore faenore,

    Suet. Aug. 39:

    curavit, ut in eo fundo dos collocaretur,

    Cic. Caecin. 4, 11:

    nusquam posse eam (pecuniam) melius conlocari,

    id. ib. 5, 15:

    duas patrimonii partes in solo,

    Suet. Tib. 48; cf.:

    duas faenoris partes in agris,

    Tac. A. 6, 17:

    pecuniam idoneis nominibus,

    Dig. 35, 2, 88.— Hence,
    b.
    In gen., to employ, invest money in some way:

    patrimonium suum non effudit: in rei publicae salute collocavit,

    Cic. Phil. 3, 2, 3:

    miliens sestertium eā munificentiā collocatum,

    Tac. A. 6, 45.—
    3.
    (Like the Gr. protithenai.) To lay out a dead body in state in the vestibulum:

    aliquem sancte ac reverenter in hortis Domitiis,

    Capitol. Anton. p. 5; v. Casaub. ad h. l.—
    II.
    Trop. (in good prose; most freq. in Cic. and Quint.).
    A.
    In gen., acc. to I. A., to place, set, station, dispose of, occupy, employ, put.
    (α).
    With in and abl.:

    illum multa in pectore suo conlocare oportet,

    Plaut. Pers. 1, 1, 8:

    res est videnda in tuto ut conlocetur,

    Ter. Heaut. 4, 3, 11; 4, 3, 17:

    ut totos se in optimo vitae statu exquirendo collocarent,

    employed, occupied themselves, Cic. Tusc. 5, 1, 2; cf.:

    totum se in cognitione et scientiā,

    id. Off. 1, 44, 158:

    sese palam in meretriciā vitā,

    id. Cael. 20, 49:

    philosophiam in urbibus,

    id. Tusc. 5, 4, 10:

    in animis ego vestris omnes triumphos meos condi et collocari volo,

    to be placed, deposited, id. Cat. 3, 11, 26:

    omne suum studium in doctrinā ac sapientiā,

    to apply, employ, id. Q. Fr. 1, 1, 10, § 29:

    spem in incerto reliqui temporis eventu,

    id. Quint. 26, 83:

    adulescentiam suam in amore et voluptatibus,

    to employ, spend, id. Cael. 17, 39:

    bonas horas male,

    Mart. 1, 113, 3:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis judicium ipsa natura in auribus nostris collocavit,

    placed, Cic. Or. 51, 173:

    in conspectu,

    Quint. 7, 1, 4:

    famam in tuto,

    id. 12, 11, 7. —
    (β).
    With in and acc.:

    in otium se,

    Plaut. Merc. 3, 2, 10:

    homines quattuor In soporem,

    to put into the sleep of death, id. Am. 1, 1, 148.—
    (γ).
    With simple abl.:

    et propriis verbis et ordine collocatis,

    Quint. 9, 1, 7:

    ordine collocati sensus,

    id. 7, 10, 16. —
    (δ).
    With other prepositions: est et in nominibus ex diverso collocatis sua gratia, Quint. 9, 3, 86.—
    (ε).
    Absol., to set in order, arrange, etc.:

    rem militarem,

    Cic. Fam. 2, 13, 3:

    aedilitas recte collocata,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    tuā nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis statum,

    id. Ep. ad Brut. 1, 15, 12:

    vix ut iis rebus, quas constituissent, conlocandis atque administrandis tempus daretur,

    Caes. B. G. 3, 4: omnibus rebus confectis et collocatis, Auct. B. Alex. 33 fin. —In rhet.: verba collocata, i. e. in their relative positions (opp. simplicia), Cic. Or. 24, 80 sq.:

    ut apte collocentur (verba),

    Quint. 8, prooem. § 26; cf. id. § 31; 10, 2, 13; 8, 1, 1; 10. 1, 4;

    9, 4, 1 al. —Rare: de cujus moderatione... in prioribus libris satis collocavi (= scripsi, dixi),

    have brought forward, put forth, Tac. A. 6, 27 fin.
    B.
    Acc. to I. B. 2.: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, to put or place, as at interest, Cic. Off. 2, 20, 70; id. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    bene,

    id. Fam. 13, 28, 3; cf.:

    ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam conlocandae... sic gloria et quaerenda et conlocanda ratione est,

    id. Off. 2, 12, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > conloco

  • 16 relego

    1.
    rĕ-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To send away or out of the way, to despatch, remove (class.; in class. prose usually with an odious accessory meaning; syn. amando).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (L. Manlium tribunus plebis) criminabatur, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare jussisset,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Sen. Ben. 3, 37; Val. Max. 6, 9, 1; cf.:

    filium in praedia rustica,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    rejecti et relegati longe ab ceteris,

    Caes. B. G. 5, 30 fin.:

    procul Europā in ultima orientis relegati senes,

    Curt. 5, 5, 14:

    relegatos in ultimum paene rerum humanarum terminum,

    id. 9, 2, 9:

    cives tam procul ab domo,

    Liv. 9, 26:

    aliquem a republicā sub honorificentissimo ministerii titulo,

    Vell. 2, 45, 4:

    exercitum in aliā insulā,

    Tac. Agr. 15:

    me vel extremos Numidarum in agros Classe releget,

    Hor. C. 3, 11, 48:

    tauros procul atque in sola relegant Pascua,

    Verg. G. 3, 212.— Poet., with dat.:

    terris gens relegata ultimis, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: Trivia Hippolytum... nymphae Egeriae nemorique relegat,

    consigns him to Egeria, Verg. A. 7, 775. —
    b.
    Transf., of a locality, to place at a distance, remove:

    Taprobane extra orbem a naturā relegata,

    Plin. 6, 22, 24, § 84; cf. Claud. Laud. Stil. 1, 250. —
    2.
    In partic., a publicists' t. t., to send into exile, to banish, relegate; said of banishment by which a person was sent only a certain distance from Rome, and usually for a limited time, without suffering a capitis deminutio (cf. deportatio and exilium):

    relegatus, non exsul, dicor in illo,

    Ov. Tr. 2, 137; 5, 11, 21; 5, 2, 61; id. P. 4, 13, 40: (consul) L. Lamiam... in concione relegavit, edixitque, ut ab urbe abesset millia passuum ducenta, Cic. Sest. 12, 29:

    Marcus Piso in decem annos relegatur,

    Tac. A. 3, 17 fin.; Suet. Tib. 50; id. Aug. 24:

    ipse quosdam novo exemplo relegavit, ut ultra lapidem tertium vetaret egredi ab Urbe,

    id. Claud. 23 fin.:

    nemo eorum relegatus in exilium est,

    Liv. 25, 6; cf.:

    milites relegatos prope in exilium,

    id. 26, 2 fin.:

    ultra Karthaginem,

    id. 40, 41:

    aliquem Circeios in perpetuum,

    Suet. Aug. 16 fin.:

    in decem annos,

    Tac. A. 3, 17:

    in insulam,

    id. 3, 86. —
    B.
    Trop., to send away, put aside, reject:

    apud quem ille sedens Samnitium dona relegaverat,

    had sent back, rejected, Cic. Rep. 3, 28, 32 Moser (for which:

    repudiati Samnites,

    Cic. Sen. 16, 55):

    ambitione relegatā,

    put aside, apart, Hor. S. 1, 10, 84:

    bella,

    Luc. 6, 324 (dimoveam, removeam, Schol.):

    inimicas vitiis artes non odio magis quam reverentia,

    Plin. Pan. 47, 1:

    verba alicujus,

    Ov. P. 2, 2, 7. —
    2.
    In partic., with a specification of the term. ad quem, to refer, attribute, ascribe, impute (post-Aug.):

    nec tamen ego in plerisque eorum obstringam fidem meam potiusque ad auctores relegabo,

    Plin. 7, 1, 1, § 8:

    totamque ad solos audito res relegāsse,

    Quint. 3, 7, 1:

    orationem rectae honestaeque vitae ad philosophos,

    id. 1, prooem. §

    10: mala ad crimen fortunae,

    id. 6, prooem. § 13; cf.:

    culpam in hominem,

    id. 7, 4, 13:

    invidiam in aliquem,

    Vell. 2, 44, 2; 2, 64, 2 Ruhnk.— Poet., with dat.:

    causas alicui,

    to ascribe, Tib. 4, 6, 5.—
    3.
    To refer to a book or an author:

    ad auctores,

    Plin. 7, 1, 1, § 8 (cf. Nep. Cat. 3, 5, delegare).—
    II.
    In jurid. Lat., to bequeath, devise, as an inheritance:

    dotem,

    Dig. 33, 4, 1 sq.; 23, 5, 8:

    usum fructum,

    ib. 23, 2, 23.
    2.
    rĕ-lĕgo, lēgi, lectum, 3, v. a.
    I.
    To gather together or collect again (almost exclusively poet.): janua difficilis filo est inventa relecto, i. e. by the thread (of Ariadne) wound up again, Ov. M. 8, 173:

    (abies) docilis relegi, docilisque relinqui,

    i. e. to be drawn back, Val. Fl. 6, 237:

    menses decem a coactore releget (pecuniam),

    Cato, R. R. 150, 2. —
    2.
    In partic., of localities, to travel over or through again, to traverse or sail over again:

    litora,

    Verg. A. 3, 690:

    Hellespontiacas illa (navis) relegit aquas,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    egressi relegunt campos,

    Val. Fl. 8, 121:

    vias,

    id. ib. 4, 54:

    iter,

    Stat. Achill. 1, 23; cf. id. S. 5, 3, 29:

    spatia retro,

    Sen. Agam. 572:

    ter caelum (luna),

    Stat. S. 5, 3, 29:

    vestigia cursu,

    Claud. B. G. 529:

    cursum,

    Prud. Apoth. 1004. —

    In prose: relegit Asiam,

    again coasts along, Tac. A. 2, 54:

    rex cum suis dumeta relegens,

    Amm. 30, 1, 15:

    relegens margines lacus Brigantiae,

    id. 15, 4, 1.—
    II.
    To go through or over again in reading, in speech, or in thought, to read or relate again, = retractare (rarely in prose):

    Trojani belli scriptorem Praeneste relegi,

    Hor. Ep. 1, 2, 2:

    scripta,

    Ov. R. Am. 717 sq.:

    alicui librum,

    to read aloud, Col. 4, 1, 1:

    de nostris releges quemcunque libris,

    Mart. 4, 29, 9. — Absol.:

    deinde relegentes inveniunt, ubi posuerint (verba),

    Quint. 11, 2, 23:

    dum relegunt suos sermone labores,

    Ov. M. 4, 569:

    qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex eligendo, etc.,

    Cic. N. D. 2, 28, 72.—Acc to this last passage is to be explained: rĕlĭ-gens, entis, P. a., revering the gods, i. e. pious, religious: religentem esse oportet, religiosumst nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > relego

  • 17 diligo

    dīlĭgo, ĕre, lexi, lectum - tr. - [st2]1 [-] diviser, découper, séparer. [st2]2 [-] aimer avec choix, estimer, avoir des égards pour, considérer, honorer. [st2]3 [-] aimer, se plaire à (en parl. des objets inanimés). [st2]4 [-] choisir, élire.
    * * *
    dīlĭgo, ĕre, lexi, lectum - tr. - [st2]1 [-] diviser, découper, séparer. [st2]2 [-] aimer avec choix, estimer, avoir des égards pour, considérer, honorer. [st2]3 [-] aimer, se plaire à (en parl. des objets inanimés). [st2]4 [-] choisir, élire.
    * * *
        Diligo, diligis, pen. corr. dilexi, dilectum, diligere. Cic. Aimer aucunement et vouloir bien à aucun.
    \
        Ante omnes aliquem diligere. Ouid. Sur touts, Plus que touts autres.
    \
        Omnes diligere ex aequo. Ouid. Egualement, Autant l'un que l'autre.
    \
        Vnice diligere. Cic. Aimer singulierement.

    Dictionarium latinogallicum > diligo

  • 18 deligo

    I dē-ligo, āvī, ātum, āre [ ligo I ]
    1) привязывать (naves ad terram Cs; aliquem ad palum C); связывать ( alicui manūs post terga Sen)
    2) повязать, завязать (super oculum lanam imponere et d. CC)
    перевязать (saucios bAfr; vulnus Q; bracchium CC)
    II dē-ligo, lēgī, lēctum, ere [ lego I ]
    1) собирать, срывать (maturam uvam, primam rosam O; fructum Col)
    3) выбирать (diem ad aliquam rem Nep; locum castris Cs); избирать (consulem C; aliquem ad eas res conficiendas Cs)
    4) отобрать, отделить ( longaevos senes V). — см. тж. delectus II

    Латинско-русский словарь > deligo

  • 19 illicio

    il-licio, lēxī, lectum, ere [ lacio ]
    1) заманивать, сманивать, совращать, соблазнять (aliquem in fraudem Ter; ad transitionem L); подстрекать, втягивать, вовлекать ( ad bellum Sl)
    2) поощрять, подбодрять (aliquem ad aliquid Vr, VP)

    Латинско-русский словарь > illicio

  • 20 pellicio

    lēxī, lectum, ere [ per + lacio ]
    привлекать, заманивать, соблазнять, склонять (aliquem ad se C; aliquem donis T); притягивать ( vim ferri Lcr); чарами переносить на своё поле ( fruges alienas PM)

    Латинско-русский словарь > pellicio

См. также в других словарях:

  • Интеллигенция — В данной статье или разделе имеется список источников или внешних ссылок, но источники отдельных утверждений остаются неясными из за отсутствия сносок …   Википедия

  • DIES — I. DIES Nicanoris, Festum Iudaeorum, de quo infra in voce Iudith. Diespiter, Iuppiter, quasi diei, i. e. lucis pater, uti Macrob. interpretatur. Hostat. l. 1. Carm. od. 34. v. 5. Namque Diespiter Igni corusco nubila dividens. Et idem l. 3. Carm.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIGITUS — an ex digerendo an ex Graeco δεικνύειν? Primore digito in erectum pollicem residente, Deos olim a Gentibus salutatos docet Appul. Metam. l; 4. Et admoventes oribus suis dexteram, primore digito in erectum pollicem residente: ut ipsam prorsus Deam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PROCRUSTES — latro insignis in Attica regione ad Cephisum fluv. habitans, qui cogebat hospites super lectum aliquem ascendere, quô si longiores tuissent, pars supereminens amputabatur: qui vero breviores, distendebantur; a qua re etiam nomen illi inditum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»